پلی‌اتیلن یکی از پرکاربردترین پلیمرهای دنیا است که در دو نوع اصلی تولید می‌شود: پلی‌اتیلن سبک (LDPE) و پلی‌اتیلن سنگین (HDPE). این دو نوع پلی‌اتیلن در ساختار مولکولی، خواص فیزیکی و کاربردها تفاوت‌هایی دارند که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.
تفاوت‌های ساختاری و فیزیکی
چگالی و ساختار مولکولی
پلی‌اتیلن سبک (LDPE): دارای ساختار مولکولی با شاخه‌های جانبی زیاد است که منجر به چگالی کمتر (حدود 0.91 تا 0.94 گرم بر سانتی‌متر مکعب) و انعطاف‌پذیری بالا می‌شود.
پلی‌اتیلن سنگین (HDPE): دارای ساختار مولکولی خطی با شاخه‌های کمتر است که منجر به چگالی بیشتر (حدود 0.94 تا 0.97 گرم بر سانتی‌متر مکعب) و سختی بالاتر می‌شود.
مقاومت حرارتی و شیمیایی
LDPE: نقطه ذوب پایین‌تری دارد (حدود 105 تا 115 درجه سانتی‌گراد) و مقاومت کمتری در برابر مواد شیمیایی قوی دارد.
HDPE: نقطه ذوب بالاتری دارد (حدود 120 تا 130 درجه سانتی‌گراد) و مقاومت بالاتری در برابر مواد شیمیایی و حرارت دارد.
کاربردها
پلی‌اتیلن سبک (LDPE)
کیسه‌های پلاستیکی، فیلم‌های بسته‌بندی، بطری‌های فشاری، عایق‌های کابل‌های الکتریکی.
پلی‌اتیلن سنگین (HDPE)
لوله‌های آب و فاضلاب، مخازن مواد شیمیایی، بطری‌های مواد شوینده، قطعات خودرو.
بازیافت و محیط زیست
LDPE: قابل بازیافت است، اما فرآیند بازیافت آن ممکن است پیچیده‌تر باشد.
HDPE: به‌راحتی بازیافت می‌شود و در بسیاری از برنامه‌های بازیافت پذیرفته می‌شود.
نتیجه‌گیری
انتخاب بین پلی‌اتیلن سبک و سنگین بستگی به نیازهای خاص پروژه دارد. اگر به انعطاف‌پذیری و شفافیت نیاز دارید، LDPE گزینه مناسبی است. اما اگر به مقاومت بالا در برابر فشار، حرارت و مواد شیمیایی نیاز دارید، HDPE انتخاب بهتری خواهد بود.
